__ VA3TO __

ﻣـــــــﺎ ﮐﻪ ﻧــــــﺪﯾﺪﯾﻢ ،!! 
ﻭﻟــــــــــــــﯽ ﻣﯿﮕﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺣــــــــــﺎﻝ ﻣﯿﺪﻩ●○•° 
ﯾـــﮑﯽ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺩﻭﺳـﺘـــﺖ ﺩﺍﺷﺘـــــــﻪ ﺑــــــﺎﺷﻪ !!!!!

قهوه جشمان توست 
تیره ،تلخ ؛آرامش بخش و اعتیادآور 

ﺩﻳﺸﺐ ﺳﺮﻱ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺯﺩﻡ!
ﺧﺎﻙ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ !!!!
ﭼﻘﺪﺭ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ !
-----------------------------
پرندگان پشت‌بام را دوست دارم
دانه‌هایی را که هر روز برایشان می‌ریزم
در میان آن‌ها
یک پرنده‌ی بی‌معرفت هست
که می‌دانم روزی به آسمان خواهد رفت
و برنمی‌گردد.
من او را بیشتر دوست دارم.
-از مجموعه‌ شعر «رنگ‌های رفته‌ی دنیا»
 
--------------------------------
فرسنگها فاصله بود میانشان،
اما مگر فرقی می کرد
فاصله،غریبه ترین چیز در این میان بود
چون تنهایی اش را می فهمید،
غمش را لمس میکرد،
آه او سینه اش را می سوزاند،
فارغ از فاصله ها
تمام حجم زندگی اش را
عطر حضور او پرکرده بود،
فاصله معنایی نداشت
وقتی
او عاشق شده بود...!
 ---------------------------------
خورشید مرده بود 
و هیچ کس نمی دانست 
که نام آن کبوتر غمگین 
کز قلب ها گریخته
ایمانست...

- فروغ فرخزاد

---------------------------------
امروز، همین حوالی بود که
کسی از کنارم گذشت
نفسم بند آمد
چقدر شبیه خاطراتم بود
کمی آرام تر
کمی عبوس تر
سالها شکسته تر
و زود بین جمعیت گم شد
شاید می ترسید کسی فریاد بزند
"دزد، دزد، خودش بود"
او که سال هاست قرارِ مرا ربوده است

یوسف مهدوی فر
 
 --------------------------------
دیگرم گرمی نمی بخشی
عشق ای خورشید یخ بسته
سینه ام صحرای نومیدی است
خسته ام از عشق هم خسته
"فروغ"
-------------------------------

ajab barunii miyad   hava havaye del giriiyee  {ardebil 1393/7/28__ 01:24}

من همیشه دوستدار یک زندگی عجیب و پر حادثه بوده ام
شاید خنده ات بگیرد اگر بگویم من دلم می خواهد
پیاده دور دنیا بگردم ٬ من دلم می خواهد توی خیابان ها
مثل بچه ها برقصم ٬ بخندم ٬ فریاد بزنم ٬
من دلم می خواهد کاری کنم
که نقض قانون باشد.

آموخته ام که وابسته نباید شد

نه به هیچ کس،نه به هیچ رابطه ای

و این لعنتی

نشدنی ترین کاری بود که آموخته ام...

دلی که می خواد بمونه ، تنی که باید بره

حرفی که تو دلمه اما ندونی بهتره

بیخیال حرفایی که تو دلم جا مونده

بیخیال قلبی که این همه تنها مونده

دوباره دلم واسه غربت چشمات تنگه
دوباره این دل دیوونه واست دلتنگه

وقت از تو خوندنه ستاره ء ترانه هام
اسم تو برای من قشنگترین آهنگه

بی تو یک پرنده اسیر بی پروازم
با تو اما میرسم به قله آوازم

اگه تا آخر این ترانه با من باشی
واسه تو سقفی از آهنگ و صدا میسازم

با یک چشمک دوباره منو زنده کن ستاره
نذار از نفس بیفتم تویی تنها راه چاره

آی ستاره آی ستاره بی تو شب نوری نداره
این ترانه تا همیشه تو رو یاد من میاره

تویی که عشقمو از نگاه من میخونی
تویی که تو تپش ترانه هام مهمونی
تویی که هم نفس همیشه آوازی
تویی که آخر قصه ء منو میدونی

اگه کوچه صدام یک کوچه باریکه
اگه خونم بی چراغه چشم تو تاریکه

میدونم آخر قصه میرسی به داد من لحظه یکی شدن تو آینه ها نزدیکه

گاهی نمیدانی از دست داده ای ...

یا از دست رفته ای ...!!!

لبخند بزن ....
بدون انتظار پاسخی از دنیا ,
بدان روزی دنیا آنقدر شرمنده ات میشود که به جای پاسخ لبخند ,
با تمام سازهایت می رقصد ..

یک صندلی خالی 
کنار رویاهایم متعلق به توست...
بمانی یا بروی دوستت دارم..

چرا حس می کنم هستی کنارم 
چرا این رفتنو باور ندارم 
چرا گم میکنم روز و شبامو 
چرا حس میکنم داری هوامو 
چرا هستی میون خواب و رویام 
چرا پر می شی تو هرم نفسهام 
دارم نفس نفس نبودنت رو کم میارم 

نوشتن از نبودنت بهم کمک نمیکنه 
هیچ چیزی بعد رفتنت بهم کمک نمیکنه 
نشوندمت رو معنی عمیق نام واژه ها 
پیچیدنت به هرم استعاره ها 
بهم کمک نمیکنه 
هیچ چیزی بعد رفتنت بهم کمک نمیکنه 
خط زدن نوشته ها سوزوندن ترانه ها 
بغض های تلخ بین روز شب گریه های بی صدا 
بهم کمک نمیکنه 

اینکه به خواب من میای عاشق خنده هات میشم 
اینکه تو لحظه لحظه هام جون میگیرم فدات میشم 
برگشتن روزای خوب قصه بوی پیرهنت 
اینکه چشامو پس بدی حتی دیگه اومدنت 
بهم کمک نمیکنه 

همین که مینویسم و به واژه میکشم تو رو 
دوباره بار غم می شینه روی شونه های من 
همین که می شکفی مثه یه گل میون دفترم 
دوباره گرمی لبات رو بار گونه های من 
همین که میری از دلم قرار آخرم میشی 
دوباره زخم می خورم دوباره باورم میشی 
همیشه کم میارمت همیشه کم میارمت 
نمیشه که نبارمت 

رد ِ تــو را دنبــال مـی کنـد، سـایـه ام
قـدم بــه قـدم که مـی رَوی
قـدم بــه قـدم که بـاز می آیـی

چـون گنـاهی
در تــو آویخته ام
بـی آرزوی رستـگاری.

جهان حجمِ سنگینی
از نبودنِ توست
که دارم بی دلیل به دوش می کشم...

کامران رسول زاده

در اين غروب كسالت بار
هيچ چيز به اندازه ي تلفني از زندان
خوشحالم نمي كند
و مردي كه اعتراف كند
گاهي
به جاي آزادي
به من مي انديشد .

ﻏــﺮﻕ ﺩﺭﺩﻡ ﻭﻟــﮯ ﻣﮯ ﺧـﻨـﺪﻡ
ﺧـﻨـﺪﻩ ﺍﮮ ﮐـﻪ ﺗـﻠـﺨﯿـﺶ ﺭﺍ ...
ﻓـﻘـﻂ ﺧـﻮﺩﻡ ﻣـﮯ ﺩﺍﻧـﻢ ﻭ ﺧـﺪﺍﮮ ﺧــﻮﺩﻣــ ..
ﺑـﺪﺗـﺮ ﺍﺯ ﻧــﺎﻟــﻪ ﯼ ﮐـﻮﺩﻙ ﺍﺯ ﻣــﺎﺩﺭ ﺑــﺮﯾــﺪﻩ ﺷــﺪﻩ
ﻋـﻤـﻖ ﺩﺭﺩ ﻣــﻦ ﺩﯾـــﺪﻧــﮯ ﻧــﯿـــﺴـﺖ
ﺗـﻼﺵ ﺑـﯿـﻬـﻮﺩﻩ ﻧـﮑـﻦ ﺑـﺮﺍﮮ ﺩﻟـﺪﺍﺭﮮ ﺩﺍﺩﻧــﻢ
ﺍﮔـﺮ ﺭﺍﺳــﺖ ﻣــﮯ ﮔـﻮﯾــﮯ ﻣــﺮﺍ ﺑــﺸﻨـﺎﺱ..
ﺑـﻬـﺎﻧـﻪ ﻫــﺎﯾــﻢ ﺭﺍ ...
ﻟــﺞ ﮐــﺮﺩﻧــﻢ ﺭﺍ ...
ﺑــﭽـﻪ ﺷﺪﻧــﻢ ﺭﺍ ...
ﮐــﺞ ﺧــﻠــﻖ ﺷـﺪﻧــﻢ ﺭﺍ ...
ﺗــﻮ ﺍﺻــﻼ ﻣــﮯ ﺩﺍﻧــﮯ ﺑـﺎ ﺧـﻮﺩ ﺩﺭﮔــﯿــﺮ ﺑـﻮﺩﻥ ﯾـﻌــﻨــﮯ
ﭼـــﻪ؟؟
ﻭﻗــﺘــﮯ ﺩﻟــﺖ ﺑــﺨــﻮﺍﻫــﺪ ..
ﺍﻣــﺎ ﺷــﺮﺍﯾــﻂ ﺑــﮕــﻮﯾــﺪ ﺑــﯿــﺨـﻮﺩ ...
ﻭﻗــﺘــﮯ ﭘــﺮ ﺑــﺎﺷــﮯ ﺍﺯ ﻫــﻮﺍﮮ ﺧـﻮﺍﺳــﺘـﻦ
ﺍﻣــﺎ ﻫـﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺁﯾــﻨﺪﻩ ...ﻭ ﺳـــﻮﺯﻥ ﺗــﻘـﺪﯾــﺮ
ﭼــﻬــﺎﺭ ﺳــﺘـﻮﻥ ﺑﺪﻧــﺖ ﺭﺍ ﺑــﻠﺮﺯﺍﻧـــﺪ..
ﺍﯾــﻦ ﺍﺳـــﺖ ﺳــﻬــﻢ ﺍﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫــﺎﮮ ﻣــﻦ